Tüchtige Sklaven - Felix L 1 - 13
(1) Markus mercator in fundum avi venit. (2) “Salve, Marce!“, avus vocat et Marcus, qui cum nonnullis servis in aula stat, avum salutat. (3) Dum mercator originem servorum explicat, vilicus appropinquat. (4) Vilicus et avus servos mercatoris probant.
Marcus: (5) “Hic Syrum videtis, qui servus firmus est.“ Avus: (6) “Profecto firmus est, bene! (7) Nam condiciones laborum hic durae sunt.” Marcus: (8) “Syrus etiam verbera vilici timet; itaque semper paret. (9) Sed audite: Hic Godefridus habeo. (10) Molinam¹⁾ non timet, sed ardorem Italiae.” (11) Tum vilicus pretium servorum, quos avus emere cupit, a mercatore quaerit. (12) Avus contentus est.

1) Tretmühle